Sinemayı çok seven biri olarak normalde pek de Bollywood filmleri izleyen biri olmadığımı itiraf etmeliyim. Ta ki Aamir Khan filmlerini keşfedene kadar. 🙂
3 Idiots filminde yer alan aşağıdaki sahne sonucunda filmlerini izlemeye başladığım Aamir Khan, aslında pek de alışıldık Hintlilere benzemeyen görünüşüyle beni şaşırtmıştı. Filmden sonra “Acaba kimdir bu adam?” diyerek başladığım araştırmada doğum tarihini görünce çok çok şaşırmış olduğumu çok net hatırlıyorum 🙂
Hemen ardından izlediğim P.K. filminde sergilediği oyunculuk ve sürekli sorgulama isteğiyle farklı kurgudaki bir filmini daha hemencecik beğendim. Artık sırada uzun zamandır afişini gördüğüm ve ama bir türlü izleyemediğim Ghajini filmine geçtim. 2000 yılında gösterime giren Memento filminden güzel bir uyarlama olan bu filmde Aamir Khan’ın nasıl sert bir karaktere dönüşebileceğine ve filmin inandırıcılığını artırmak için rolüne hazırlık sırasında sabırla geliştirdiği vücuduna tanıklık ediyoruz. Ghajini, Memento’nun uyarlaması olmasına rağmen Memento’ya göre çok daha kolay anlaşılır senaryosuyla ve Hint müzikleriyle çok ses getiren bir film olmayı başarmıştı. Bu filmin ardından da Taare Zameen Par (Her Çocuk Özeldir) filmini izlediğim Khan beni şaşırtmaya devam ediyordu. Öğrenme bozukluğu hastalıklarından biri olan Disleksi hastalığıyla boğuşan küçük bir çocuğun hayatının bir öğretmen tarafından nasıl değişebildiğini gördüğümüz bu filmde Aamir Khan daha çıktığı ilk sahneden filmin seyrini değiştiriyor diyebiliriz. İzlediğim üç film de süre olarak uzun filmler arasındaydı ama hepsi bende ayrı bir tat bırakmıştı.